Ο τέλειος καπουτσίνο (?)

Μου κάνει πλάκα μία καφετιέρα, ναι ναι μία καφετιέρα. Και όχι μία οποιαδήποτε καφετιέρα, μία εσπρεσσιέρα!! Θέλει να με εκθέσει, είναι γεγονός. Έχω πειστεί. Θα μου πεις, πως μπορεί μία καφετιέρα να θέλει το κακό σου; Να θέλει να σε γελοιοποιήσει! Ε, κι όμως θέλει, δεν εξηγείται αλλιώς. Θέλει να με εκθέσει στα μάτια προϊσταμένης και συναδέλφου.

Να με κοιτάξουν με οίκτο και απαξίωση, του στυλ μα καλά δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με μία καφετιέρα!! Αχ, Θεέ μου! Και όμως αυτή η καφετιέρα θα με τρελάνει. Πτυχίο ΑΕΙ και μεταπτυχιακό δεν αρκούν για να με βοηθήσουν να τα βγάλω πέρα με αυτήν την καφετιέρα. Όποτε σκάει μύτη η Σύμβουλος που ζητάει να την κεράσουμε καπουτσίνο αισθάνομαι να γίνεται ο παλμός λίγο πιο έντονος, τα χέρια να ιδρώνουν και μετράω τα βήματα. Από το γραφείο μου στο ψυγειάκι για το γάλα και από εκεί στην καφετιέρα. Και σε αυτή την «ατελείωτη» διαδρομή το μόνο που σκέφτομαι είναι αν θα βγει αυτό το ρημάδι το cappuccino. Αν θα μου κάνει την χάρη η μηχανή. 

Εξαρχής είχα ένα θεματάκι με το αφρόγαλα. Το δαιμονισμένο δεν έλεγε να γίνει με τίποτα, έβραζε, κόχλαζε, χυνόταν παντού. Πάνω στον πάγκο, στον τοίχο, στο πάτωμα και φυσικά πάνω στο χέρι μου (τα εγκαυματάκια τα είχα στην τσέπη). Καιγόταν, βρώμαγε αλλά όχι, αφρόγαλα δεν γινόταν με τίποτα. Και να σου έρχονται τσουπ τσουπ μία η μία, μία η άλλη και να σου λένε μα καλά πόσο δύσκολο είναι να το φτιάξεις; Έλα μου ντε, πόσο δύσκολο, αναρωτιέμαι και εγώ; Στην αρχή με κοιτούσαν με βλέμμα συμπόνιας, «Το κακόμοιρο δεν μπορεί να κάνει ένα καφέ», αλλά χωρίς να το καταλάβω και εγώ και αυτές το βλέμμα έγινε από συμπονετικό απορημένο, «μα δεν μπορεί να κάνει ένα καφέ;» και τελικά ήρθε και μετατράπηκε, και εκεί έμεινε, το βλέμμα σε υποτιμητικό, «καλά αυτή ούτε ένα καφέ δεν μπορεί να κάνει». Και όχι, σας διαβεβαιώνω, στο job description μου δεν ήταν το φτιάχνω καφέδες αλλά όσοι έχετε περάσει από τον ιδιωτικό τομέα ξέρετε καλά πόσο εύκολα ξαφνικά βρίσκεσαι να κάνεις τα πάντα (και να συμφέρεις που λέει και η διαφήμιση). 

Και επανέρχομαι στο θέμα του αφρογάλακτος! Πείτε μου και εσείς τι το δύσκολο έχει να γίνει ένα αφρόγαλα να σας πω και εγώ. Που κοντεύω να γίνω μανιακή. Τι στο google έψαξα για συμβουλές , έκανα επιστημονική έρευνα, όχι αστεία πράγματα. Το τι βίντεο είδα στο youtube δεν περιγράφεται, κόντεψα να κάνω διατριβή στο αφρόγαλα. Έκανα πρόβες σε φιλικά σπίτια, μόνο πίσω από καμία μπάρα δεν πήδηξα με το έτσι θέλω να βάλω δια τις βίας τον δύσμοιρο μπάρμαν να μου δείξει το «μυστικό». Ο κάθε φίλος, γνωστός και άγνωστος μου μετέδωσε και τα δικά του φώτα και εγώ μαζεύω πληροφορίες. 

Στην θεωρία είμαι τέλεια! Ξέρω την ιδανική θερμοκρασία την οποία πρέπει να έχει το γάλα, την άριστη αναλογία καφέ – ζεστού γάλατος και αφρού που πρέπει να έχει μία κούπα καφέ και άλλα τέτοια «χρήσιμα». Αλλά μόλις έρχεται η στιγμή ... ταραταταμ ...ως δια μαγείας... το @#@*%&# αφρόγαλα δεν λέει να γίνει και εγώ νομίζω ότι ακούω τον Ντόναλντ Ντακ να βρίζει στο κεφάλι μου. Γιατί τον Ντόναλντ συγκεκριμένα;; Χμ, ούτε που ξέρω, κάποιο παλιό κατάλοιπο θα είναι. 

Note: Το κειμενάκι αυτό είχε γραφτεί σε μία στιγμή απόγνωσης, μετά από μία ακόμα χαμένη μάχη με την καφετιέρα εκείνη και το βρήκα τυχαία ανάμεσα στα κιτάπια μου. Σήμερα, 1 χρόνο και βάλε μετά, έχω φύγει προ πολλού μακριά από εκείνη την δουλειά, από εκείνη την καφετιέρα και μετά από αρκετές πεταμένες ποσότητες καμένου γάλακτος και μετά την επιτυχία στο να φτιάξω έναν καφέ της προκοπής στην οικιακή καφετιέρα, πλέον αισθάνομαι αρκετά δυνατή να αναμετρηθώ μαζί της.. Ίσα που πηγαίνω για να τους ζητήσω να χρησιμοποιήσω την μηχανή τους για έναν καφέ! 

Όπως καταλάβατε..η σύμβουλος της ιστορίας δεν κατάφερε ποτέ να πιει τον τέλειο καπουτσίνο από τα χέρια μου!